به گزارش خبرنگار گروه ورزشی حیات؛ پس از کسب نتایج ضعیف تیم ملی والیبال ایران در مسابقات لیگ ملت‌های والیبال 2024 و ثبت هفت شکست متوالی در این پیکارها، فدراسیون اقدام به برکناری موریسیو موتا پائز، سرمربی برزیلی خود کرد.

پائز که با رزومه حضور در تیم ملی فرانسه و سرمربیگری در تیم ملی جمهوری چک به ایران آمده بود، با پشتوانه کسب هشت عنوان قهرمانی به همراه تیم پروآ در لیگ فرانسه و 12 عنوان قهرمانی دیگر امیدوار به کسب نتایج مثبت در ایران بود، شروع ناامیدکننده‌ای داشت.

ثبت هفت شکست متوالی به همراه تیم ملی والیبال ایران مقابل صربستان، ایتالیا، کوبا، آرژانتین، ژاپن، برزیل و باخت امروز مقابل بلغارستان سبب شد تا رئیس فدراسیون فوتبال اقدام به تغییرات در رأس کادر سرمربیگری تیم ملی کرده و پائز را از کار برکنار کند.

با توجه به اینکه پیمان اکبری که از ابتدا در کادر مربیگری تیم ملی والیبال حضور داشت، فعلا هدایت تیم ملی را برعهده گرفته و باید دید که فدراسیون والیبال و در رأس آنها میلاد تقوی، چه تصمیمی برای نیمکت تیم ملی خواهد گرفت.

این دومین دوره متوالی ناکامی تیم ملی والیبال ایران پس از دوران نا امید کننده با بهروز عطایی بود و بعد از کنار زدن مربی داخلی، حالا مربی خارجی هم امتحان خودش را پس داد تا به این نتیجه برسیم احتمالاً خانه والیبال ایران از پای‌بست ویران است و سو مدیریتی که از زمان کنار رفتن داورزنی شکل گرفته و با سرپرست و رییس جدید ادامه پیدا کرده، والیبال ایران را به سمت قهقرا هدایت می‌کند. 

مسئولان والیبال ایران پس از فرصت سوزی طولانی مدت و بازی با اسامی بزرگ، یک گزینه کمتر شناخته شده را روی نیمکت تیم ملی نشانده و انتقادات را در این خصوص به جان خریدند ولی در صحبت‌هایشان مدام از مهارت پائز در جوان‌گرایی و تغییر نسل صحبت کرده و عنوان می‌کردند باید به سرمربی جدید زمان داد تا تغییراتش را اعمال کرده و سرمربی برزیلی به هیچ عنوان بابت نتیجه گرفتن در لیگ ملت‌ها تحت فشار نیست. ولی آنچه در عمل دیده شد خلاف این را به اثبات رساند. 

اگر تیم ملی والیبال ما نیاز به نتیجه گیری در کوتاه مدت و یک انتخاب زودبازده داشت، همکاری با پائز از ابتدا اشتباه بود ولی اگر هدف تغییر نسل و ساخت تیمی نو از پایه بود، برکناری پس از هفت دیدار مشخص نیست چه معنا و مفهومی دارد. انتخاب پائز و برکناری زودهنگام او نشان می‌دهد پلن و برنامه مشخصی برای والیبال ایران طراحی نشده و تصمیمات لحظه‌ای و بدون پشتوانه فکری قوی در آن حاکم است.

با این شرایط داشتن انتظار یک انتخاب خوب و موجه برای آینده نیمکت ایران و اصلاح ساختاری و بازگشت به روزهای خوب والیبال دور از ذهن و دسترس به نظر می‌رسد.